Słowo „wagina” jest równie ważne jak każde inne określenie ludzkich narządów, takie jak serce czy mózg. Niestety, nadal jest tematem tabu i wstydliwie wypowiadane, jakby było coś wstydliwego w samej istocie kobiecego ciała. Aby przełamać to tabu, ważne jest, aby otwarcie i głośno mówić o tej części ciała kobiety. Eve Ensler spróbowała tego 20 lat temu poprzez swój monodram „Monologi waginy” wystawiony na Broadwayu, który został określony przez „New York Times” jako „prawdopodobnie najważniejszy zaangażowany politycznie tekst teatralny ostatniej dekady”. Książka oparta na tej sztuce została właśnie wznowiona i została poszerzona o sześć dodatkowych historii odważnych kobiet, które podzieliły się swoimi doświadczeniami.
Monologi waginy jako głos przeciwko przemocy wobec kobiet
Minęło wiele lat od premiery „Monologów waginy”, ale tematy poruszane w książce nadal są aktualne. Książka jest nie tylko głosem w obronie praw kobiet, ale także sprzeciwem wobec przemoc wobec nich – gwałtów, napaści seksualnych i okaleczeń. Raporty Światowej Organizacji Zdrowia, Centrów Kontroli i Prewencji Chorób i ONZ jednoznacznie wskazują, że co trzecia kobieta jest lub będzie ofiarą przemoc seksualnej. Te kwestie są równie ważne w Polsce, gdzie większość przestępstw seksualnych nie jest zgłaszana na policję, a sprawcy pozostają bezkarni. Wynika to z błędnego przekonania, że ofiara jest winna za doznane krzywdy i powinna się wstydzić tego, co ją spotkało. Brakuje skutecznego systemu wsparcia dla ofiar, a długi proces sądowy powoduje, że muszą one ponownie przeżywać traumy.
Autorka „Monologów waginy” rozmawiała z ponad dwustu kobietami z różnych krajów i kultur, które odważyły się opowiedzieć o swoich trudnych doświadczeniach. Mówiły one o codziennym życiu z przemocą, braku wolności wyboru, gwałtach, ciągłych upokorzeniach i braku uwzględniania ich potrzeb. Te rozmowy stały się podstawą sztuki teatralnej, która umożliwiła kobietom otwarcie się i odwagę mówienia o tym, co je spotkało.
Obecnie „Monologi waginy” są grane na całym świecie i cieszą się dużą popularnością. Dały one początek kampanii „V-Day”, której celem jest zakończenie przemoc wobec wszystkich kobiet i dziewcząt, niezależnie od ich orientacji seksualnej.
Monologi waginy jako afirmacja kobiecości
Monologi intymności przedstawiają wartość afirmacji swojej seksualności i uczenia się akceptacji swojego ciała. Zdejmują tabu z słów “intymność” i „wagina”, zwalniając je z negatywnych skojarzeń i wstydzenia się tej części ciała. Pokazują, że to już czas, aby przestać ukrywać swoją intymność – zarówno jej wyglądu, zapachu, jak i fizjologii. Aby wziąć sprawy w swoje ręce i obdarzyć swoją intymność akceptacją, a nawet miłością. Aby samodzielnie decydować o sobie i słuchać potrzeb swojego ciała. Odkryć swój seksualny potencjał i czerpać przyjemność z pieszczenia i doprowadzania się do orgazmu.
Nie tylko historie kobiet
Książka „Monologi waginy” łączy historie z ciekawostkami dotyczącymi seksualności i obrzezania, jednak ilość tych informacji jest ograniczona i pozostawia pewien niedosyt. Język książki jest czasami ukazany jako infantylny, co może symbolizować bezradność kobiet, które stały się ofiarami przemoc seksualnej. Wiele opowieści jest napisanych w sposób metaforyczny, pozostawiając miejsce na indywidualną interpretację. Duża część książki jest poświęcona ruchowi V-Day, którego celem jest zwiększenie świadomości społecznej na temat przemoc wobec kobiet i zapewnienie im poczucia seksualnej wolności. Chociaż działalność tego ruchu jest ważna, część książki poświęcona mu jest zbyt długa i wiele informacji jest powtarzane.
„Monologi waginy” są uważane za fenomen, zjawisko, manifest i biblię feminizmu. Autorka, Eva Elsner, zaczęła wystawiać tę sztukę w czasach, kiedy tematyka seksualności kobiet była tabu, co czyni ją ważną pozycją w historii feminizmu. Chociaż książka nie wywarła na mnie takiego wrażenia, jakiego się spodziewałam, to nie można zaprzeczyć jej znaczeniu w kontekście czasów, w których powstała.
