Jeśli jednak dochodzi do kontaktu seksualnego, osoba odczuwa silnie negatywne uczucia z tym związane i niezdolność do przeżywania przyjemności. Bardzo często mamy też do czynienia z objawami wegetatywnymi w momencie kontaktu z bodźcem erotycznym, czy nawet na samą myśl o nim. Możemy odczuwać wtedy np. ból brzucha, odruch wymiotny, duszności, ból głowy, napięcie mięśni. Prowadzi to do skrajnej niechęci i w konsekwencji do zaniechania kontaktów seksualnych z partnerem.
Uczulenie na dotyk
Uczucie wstrętu seksualnego do partnera należy do jednego z najgłębszych zaburzeń seksualnych, prowadzących do rozpadu związku. Trudno powiedzieć, jak często jest spotykanie, gdyż jedynie część partnerów szuka pomocy u specjalistów, wielu innych w wyniku stopniowego jego narastania unika partnera, a w konsekwencji rozstaje się z nim. Osoba odczuwająca wstręt do partnera może odrzucać wszelkiego typu formy dotyku. U innych uczucie wstrętu ogranicza się jedynie do bodźców seksualnych w próbach współżycia (dotykowych, zapachowych, wzrokowych itd.). W bardziej nasilonych postaciach awersji seksualnej silne negatywne odczucia występują nie tylko przy bezpośrednim dotyku ze strony partnera, ale przy wyobrażeniu sobie tej czynności, a nawet samej osoby partnera. Rośnie potrzeba zwiększenia wobec niego dystansu, stąd oddzielne spanie, przenoszenie się do innego pokoju czy wreszcie wyprowadzenie się z mieszkania.
Charakterystycznym dla tego zaburzenia jest to, że rozwija się w konkretnym układzie, natomiast może się nie pojawić wtedy, gdy mężczyzna i kobieta, każdy na własną rękę, próbuje stworzyć nowy układ, z inną osobą. Jeśli ten związek będzie pozytywny i całokształt stosunków między nimi będzie się rozwijał pomyślnie, zaburzenia, które występowały w poprzednim układzie, mogą w ogóle nie wystąpić. Najcięższym stadium awersji seksualnej jest awersja skierowana na wszystkich osobników przeciwnej płci.
Niechęć czy udawanie?
Awersja seksualna jest zaburzeniem najczęściej narastającym stopniowo, charakteryzuje się trwałym przebiegiem. Zdarza się jednak, że powstaje nagle jako wyraz reakcji na ujawnioną zdradę ze strony partnera. Nagły początek awersji, krótki przebieg oraz fale jego przypływu i odpływu spotyka się czasami u osób o naturze histerycznej, które w ten sposób ujawniają swoje zmienne postawy i uczucia wobec partnera lub też w takiej formie usiłują wywrzeć na niego presję psychiczną. Zwykle mężczyźni albo godzą się z konieczności na taką sytuację, albo usiłują sprawdzić się z innymi partnerkami. Zdarza się, że niektórzy siłą wymuszają współżycie, traktując awersję jako „udawanie”, po prostu nie przyjmując tego do wiadomości.
Zraniona kobieta
W przypadku kobiet doświadczanie wobec siebie awersji seksualnej ze strony mężczyzny silnie uderza w ich poczucie kobiecej wartości, jest to utożsamiane z negacją atrakcyjności. Z reguły szukają one przyczyn w istnieniu innej kobiety w życiu partnera, niektóre zmniejszają swój stres przez podejrzewanie partnera o skłonności homoseksualne. Wiele z nich usilnie dąży do potwierdzenia swej atrakcyjności kobiecej w oczach innych mężczyzn.
Próby przełamania uczucia wstrętu i zmuszanie się do współżycia bądź wymuszanie na partnerze kontaktów seksualnych powodują bardzo szybko uzyskanie efektów odwrotnych od zamierzonego i pogłębienie awersji.
Awersja seksualna występuję o wiele częściej u kobiet, proporcja płci wygląda 10:1. Może występować jako następstwo negatywnego nastawienia do partnera pod względem seksualnym przy jednoczesnym zachowaniu jego pozytywnej oceny w sferze pozaseksualnej. Może być też wynikiem całościowego odrzucenia partnera. Często wynika to z głębokich konfliktów między partnerami lub jest reakcją na konkretne zachowania, jak np. zdrada lub wymuszenie specyficznej czynności seksualnej (np. seks grupowy, analny). Narastający konflikt między partnerami powoduje występowanie negatywnych uczuć, które są tłumione i często ukrywane. Stopniowo zaczyna się on przejawiać w braku zainteresowania współżyciem seksualnym. Kolejne kontakty seksualne stają się coraz trudniejsze i bardziej przykre. Wybuch awersji seksualnej jest wyrazem rozładowania tłumionych uczuć i następuje totalne odrzucenie osoby partnera.
Wstręt do partnera
Innymi przyczynami pojawienia się awersji mogą być wyjątkowo negatywnie odczuwane bodźce zmysłowe (głównie zapachowe). Powstaje ona stopniowo jako reakcja na styl bycia i higieny partnera, co do których jest się wyczulonym. I tak np. dla danej osoby przykry zapach z ust, stóp stanowi silny i przykry bodziec wyzwalający wstręt. W przypadku gdy partner nie dba o siebie, nie leczy się, wówczas awersja narasta aż do tego stopnia, że dotyczy nie tylko więzi seksualnej, ale i osoby partnera. Osoby przywiązujące szczególną uwagę do higieny, czystości ciała, schludnego wyglądu reagują awersją seksualną wobec partnerów nie spełniających tych oczekiwań. Często się zdarza, że w okresie przedmałżeńskim osoba dba o siebie, pragnąc uzyskać uznanie i akceptację, natomiast po ślubie uważa, że może czuć się swobodnie we własnym domu i jest zaniedbana.
Awersja jest też formą reakcji na zachowanie partnera takie jak np. oszustwo, odkrycie tzw. drugiego życia. Wynika z rozczarowania rzeczywistością, negacją stylu życia partnera, przykrych doświadczeń z przeszłości (zgwałcenie, molestowanie seksualne, surowe wychowanie).
Może również być ona ostatnim stadium konfliktu powstałego na tle innych dysfunkcji seksualnych. Dotyczy to zarówno zaburzeń własnych, jak i partnera. Jeżeli dana kobieta nie przeżywa orgazmu, to współżycie seksualne może być dla niej źródłem obojętnych lub nawet negatywnych przeżyć. W przypadku gdy taki stan utrzymuje się dłużej, zniechęcenie do współżycia przerodzić się może w awersję. Czasem również się zdarza, że zaburzenia partnera (np. zbyt szybkie wytryski czy zaburzenia erekcji) rozczarowują kobietę i zniechęcają ją do współżycia. Jeżeli on nie leczy się, nic nie zmienia, to do tego rozczarowania dołącza się poczucie żalu, agresja, a w końcu może powstać awersja. Właściwie wszystkie trudności i zaburzenia seksualne mogą zakończyć się awersją, jeśli są ku temu sprzyjające warunki, czyli np. długi czas trwania zaburzenia, bagatelizowanie go, brak współpracy partnerów, unikanie szukania pomocy, brak dialogu.
Awersja seksualna jest łatwa do rozpoznania jako zaburzenie, choć odkrycie mechanizmów jej powstania może sprawiać trudności. Ponieważ jest jedną z najtrudniejszych do wyleczenia postaci zaburzeń seksualnych, należy nie ignorować istniejących innych własnych problemów – partnerskich lub seksualnych, starać się je rozwiązywać, aby nie dopuścić do jej powstania.
