Dawniej zaburzenie seksualne nazywano po prostu zboczeniem. Dopiero w latach 60-tych XX wieku amerykański seksuolog John Money upowszechnił nową, lepiej kojarzącą się nazwę – parafilię. Pod tym terminem kryły się czynności erotyczno-seksualne, które odbiegały od ogólnie przyjętych norm. Co ciekawe, zarówno normy, jak i obyczaje społeczne uległy zmianie. Doskonałym przykładem na to jest seks oralny, który na przełomie XIX i XX wieku był uważany właśnie za zboczenie. Potrzeba było słynnego raportu Kinseya, który w latach 50-tych XX wieku ujawnił, że ten rodzaj pieszczot zagościł na stałe w małżeńskich sypialniach, robiąc z niego po prostu rodzaj seksu, a nie dewiację.
Dewiacje seksualne mają różne podłoże. Jako główne czynniki odpowiedzialne za ich pojawianie się uznaje się aspekty psychologiczne, biologiczne i kulturowe. O parafilii mówimy wtedy, kiedy dana osoba potrzebuje konkretnych przedmiotów lub sytuacji do osiągnięcia podniecenia seksualnego.
Najpopularniejsze dewiacje seksualne mają wymyślne nazwy i szczegółowo opisują zjawisko lub przedmiot uwielbienia. Dla niektórych wciąż zaskoczeniem jest to, że np. ulubiony gadżet lub gierka w sypialni mają swoje określenie naukowe.
Najczęściej występujące dewiacje
Altocalciphilia – to uwielbienie wysokich obcasów. Osoby posiadające tę dewiację jako bodziec seksualny odbierają zakładanie tzw. szpilek oraz patrzenie na nogi w niebotycznie wysokim obuwiu. Przyjemność sprawia im również ich całowanie, lizanie i charakterystyczny odgłos, jaki wydają podczas chodzenia.
Asfiksjofilia – bodźcem seksualnym jest niedotlenienie wynikające z duszenia drugiej osoby lub bycia duszonym. W tym celu stosowane są specjalne maski (do kupienia w sklepach z gadżetami erotycznymi), które umożliwiają dopływ tlenu. Dość powszechną metodą jest również zakładanie na głowę foliowego worka lub torebki. W przypadku samoduszenia częstym sposobem jest zawiązywanie taśm, chust lub szali na szyi.
Ekshibicjonizm – jedna z najczęściej spotykanych dewiacji polegająca na osiąganiu satysfakcji seksualnej przez publiczne obnażanie własnych narządów płciowych. Występuje głównie u mężczyzn. Ekshibicjonistów podnieca wstyd i zażenowanie, jakie ich zachowanie wywołuje u osoby, przed którą się obnażyły. W przypadku bezpośredniego kontaktu z taką osobą należy zachować spokój i w miarę możliwości przejść obojętnie. Ekshibicjoniści nie są agresywni.
Fetyszyzm – czyli słabość do konkretnego przedmiotu lub fragmentu ciała. Co ciekawe, występuje niemal jedynie u mężczyzn. Fetyszyzm polega na uzyskiwaniu satysfakcji seksualnej głównie lub wyłącznie dzięki obecności obiektu pobudzenia − fetyszu. Jeżeli przedmiot lub okoliczności są tylko dodatkiem do stosunku, wtedy nie stwierdza się dewiacji tego typu. Teoretycznie każdy przedmiot lub sytuacja, mogą stać się dla człowieka fetyszem.
Masochizm – dewiacja seksualna, w której przyjemność związana jest z silną uległością i podporządkowaniem się drugiej osobie. Przyjemność wynika z odczuwania psychicznego poniżenia i fizycznego bólu. Występuje zarówno u mężczyzn, jak i u kobiet.
Nimfomania – hieperaktywność seksualna występująca u kobiet, inaczej nadmierny popęd płciowy. To stosunkowo niebezpieczna dewiacja, która może prowadzić do wyniszczenia organizmu. Potrzeba uprawiania seksu staje się bowiem nadrzędnym celem dla kobiety. Nie zwraca ona uwagi na okoliczności ani dobór partnerów. Jest narażona nie tylko na choroby przenoszone drogą płciową, ale w niektórych sytuacjach również konflikt z prawem. Nimfomania ponadto utrudnia budowanie relacji partnerskich, ponieważ jeden mężczyzna często nie jest w stanie zaspokoić wszystkich potrzeb kobiety.
Pedofilia – dewiacja seksualna polegająca na odczuwaniu potrzeby kontaktów seksualnych z dziećmi, które nie weszły jeszcze w okres dojrzewania. Z szacunków policji wynika, że 99% pedofili to mężczyźni, a zaledwie 1% stanowią kobiety. Nie są to jednak dane precyzyjne. Pedofilia jest czynem karalnym surowo potępianym przez opinię publiczną.
Pigmalionizm – w tym wypadku stan podniecenia płciowego osiągany jest podczas oglądania zdjęć pornograficznych lub innych obrazów przedstawiających konkretną, wyidealizowaną osobę. Dochodzi do „zakochania”, przeżywania w myślach wyimaginowanych spotkań i kontaktów seksualnych.
Podophilia – czyli popularna męska słabość do kobiecych stóp. Podniecające jest w zasadzie wszystko, co się z nimi wiąże. Wielkość, kształt, skóra, pedicure, gładkość, buty, w jakie są ubrane itd. Radość daje nie tylko patrzenie na stopy, ale również ich dotykanie, całowanie, lizanie i pieszczenie.
Sadomasochizm – to równoczesne posiadanie fantazji i pragnień sadystycznych oraz masochistycznych. Osoby posiadające tę dewiację podczas stosunków wchodzą w różne role. Mogą dominować, czyli zadawać ból fizyczny oraz znęcać się psychicznie nad partnerem, lub być biorcami tych zachowań. Istnieje teoria, że pary o skłonnościach sadomasochistycznych są najwierniejsze i najbardziej sobie oddane.
Skatologia telefoniczna – osiąganie satysfakcji seksualnej w czasie prowadzenia rozmów telefonicznych o obscenicznej treści. Czyli tak zwany „seks przez telefon”. Głównym źródłem podniecenia jest głos i wydawane w trakcie symulowanego stosunku dźwięki oraz wyobrażanie sobie całej sytuacji.
Transwestytyzm – tendencja do identyfikowania się z płcią przeciwną przejawiająca się zwłaszcza w sposobie ubierania się i zachowania. Celem przyjmowania określonej roli jest zaspokojenie potrzeb seksualnych i emocjonalnych. Szacuje się, że zaledwie 1% męskiej populacji może mieć ten rodzaj parafilii. Transwestytyzm oznacza chwilową potrzebę wcielenia się w drugą płeć.
Zelofilia – satysfakcja seksualna jest osiągana wyłącznie na drodze fantazjowania. Może rozwijać się w różnych kierunkach: pozostać w sferze marzeń, zostać spisana, a nawet opublikowana. Dewiacja ta przypisywana jest głównie ludziom nieśmiałym, którzy w realnym życiu wstydzą się spełnić swoje fantazje, lub osobom, które np. ze względu na specyficzne upodobania nie mogą realizować swoich potrzeb z partnerem.
